(Leestijd: 37 - 74 minuten)

De poedel die niet op reis ging....

Echt waar: dit is een blog van Jussi

Een belangrijke tip vooraf:

Ik vertel heel graag verhaaltjes, maar mijn baasje ook. Dus moet je wel even weten wie er nu aan het kwekken is.Jussi klein

Daar heb ik iets voor bedacht: als ik wat vertel staat er iets in het PAARS boven het stukje.

 

 

En als mijn baasje weer zo nodig wat kwijt moet staat er iets in het BLAUW boven. Dat is die man met dat rare goedkope petje op.baas

 

 


Dit geloof je niet!

"Van onze speciale verslaggever in Spanje..."

Dit zou er boven mijn eerste "blog" moeten komen te staan. Als je niet weet wat een blog is: dat zijn kletspraatjes van mensen die op reis zijn. Elke dag zitten ze dan op een slim apparaatje wat woordjes te tikken en die sturen ze dan draadloos naar hun vrienden, in de hoop dat die dat leuk vinden.

De baas en het vrouwtje houden erg van zonneschijn, en omdat daar deze winter in Nederland erg weinig van te zien was kwamen ze op het idee een poosje naar Spanje te gaan. Ik zou ook meegaan, en ik zou dan vanuit Spanje een "blog" bij gaan houden.

Dat is op zichzelf al bijna niet te geloven: een hond die een blog bij gaat houden. Maar, waarde lezers, het wordt nog veel gekker. Om kippenvel van te krijgen.

"Mag ik haar paspoort ook even zien?"

Spanje is eigenlijk te ver om met de auto naar toe te gaan. En dus zouden we gaan vliegen. Naar Alicante. Ik heb nog nooit in een vliegtuig gezeten, en dus moest ik gaan trainen om in een nogal klein tasje te kruipen en me dan koest te houden. Maar ja, jullie weten dat poedels heel erg leergierig zijn, dus dat lukte mij wel.

En daar stonden we dan op 8 februari 2018 op de luchthaven van Rotterdam, heel vroeg in de ochtend. Er moest een grote koffer worden ingeleverd bij een balie, want die mocht je niet bij je houden omdat hij te groot was voor de cabine, Dat is de plek waar de mensen moeten zitten in een vliegtuig, als haringen in een ton, helemaal opgevouwen. Ik was klein genoeg om er ook nog bijgepropt te worden in de cabine, onder de stoelen, in die te kleine tas. Ik hoefde dus niet in het vrachtruim bij al die koffers. Maar hoe klein ik ook ben, die mevrouw bij die balie wilde toch mijn paspoort zien. En laten ze mijn paspoort nou vergeten hebben! Domme baas, dom vrouwtje. Vreselijk. Ik mocht niet mee.

Gelukkig kon nog net op tijd Gerda uit bed gebeld worden, die vlak bij de luchthaven woont. Ze heeft mij mee naar huis genomen. Daar wonen al twee poedels, dus ik ben daar nu even nummer drie. Dat wordt dus even een probleem om die blog bij te gaan houden. Voor dat de baas in het vliegtuig stapte heb ik hem dus even goed onder handen genomen en duidelijk gemaakt dat hij die blog nu zelf moet gaan schrijven en naar mij opsturen. Ik probeer er dan nog wel wat van te maken. Maar jullie snappen natuurlijk wel dat ik hier niet blij mee ben. Dit toch niet te geloven?


Een dag later......

Ik moet er nu toch aan geloven! 

Zijn jullie al van de schrik bekomen? Wat een verhaal, hè? 

Nu ben ik dus aan het logeren bij een uitstekend adresje, waar afgezien van twee andere poedels ook nog twee katten (of poezen? kan ik dat beter zeggen?) wonen. Ik raak nogal opgewonden van poezen, dus moet er nog even een bench worden geregeld, zodat ik 's nachts niet op strooptocht kan om ze het leven zuur te maken.

Vandaag kreeg ik het eerste verslag van mijn baas, die nu dus zonder mij in Spanje zat. De stakkerd. Oh. oh, oh, wat heeft hij mij gemist. En anders het vrouwtje wel. Je snapt natuurlijk wel dat ik flink heb moeten strepen in dat verhaal uit Spanje, want die baas van mij kan erg langdradig zijn en doorzeuren over dingen die mij als poedel totaal niet interesseren. Hij was behoorlijk kwaad op die lui uit Rotterdam die mij niet wilden meenemen in het vliegtuig, want in Alicante kon hij zo de luchthaven uitlopen. Niemand die stond te loeren of je een stiekem een hond mee naar buiten probeerde te smokkelen. Trouwens, waarom zouden ze in Spanje moeilijk doen over een Nederlandse hond? Nederland doet toch ook niet moeilijk als er per jaar een paarduizend Spaanse zwerfhonden worden ingevoerd?

De baas heeft een auto gehuurd. Natuurlijk werd geprobeerd om hem allerlei verzekeringen aan te smeren, maar hij heeft zijn poot stijf gehouden. Wel had 'ie in een Chinese winkel voor een schappelijk bedrag een stuurslot gekocht, zodat het heel lastig werd om de auto te pikken.

DIscriminatie, dat is het!

elcampello1

De eerste foto die ik uit Spanje kreeg was van het uitzicht uit het appartementje.

Nou, dat ziet er goed uit. Moet je al dat strand zien waar ik langs had kunnen rennen. En dat lekkere weertje, zeg. Maar niet alles is rozegeur en maneschijn, hoor.

Je kunt voor nog geen tientje lekker eten in een restaurantje, zo vertelde de baas, maar ik zou er niet naar binnen mogen. En ook als je als hond met de bus, tram of trein mee zou willen, dan kun je dat vergeten. Mag niet. Als ik dat zo bekijk, dan is het misschien nog niet eens zo erg dat ik niet mee mocht. Wat is dat voor een land waar honden zo worden gediscrimineerd?

Het gekke is wel dat er zo veel honden wonen in Spanje. De baas zei dat hij er op één dag meer had gezien dan in vier dagen in Berlijn, waar hij pas geleden ook nog is geweest.

Niet duur daar, in Spanje

Vandaag zijn er boodschappen gedaan in Spanje, bij de Aldi. Ja, die heb je daar dus ook. Zou ik ook niet in mogen. Dat zal me worst wezen,  want ik hou helemaal niet van winkelen. Het is een stuk minder duur daar. maar nou heb ik helemaal vergeten te vragen hoe veel de hondenbrokken kosten. Dat houden jullie dus nog te goed.

Kerststerren zo maar in de open lucht

Een tijdje geleden stond er een kerstboom in huis. En een mooie plant met rode bladeren op de tafel. Dat was een kerstster. En laat de baas nou toch uitgevonden hebben waar die bloemen vandaan komen: uit Spanje! Ze groeien zomaar aan de bomen. Kijk maar:

elcampello2

En dus weer een hele mooie dag. Maar ook sneeuw op een hoge berg vlakbij Benidorm, dat daar ook niet ver vandaan is.

Tot de volgende keer!

 

 


Weer een paar dagen later...

Friet van Piet in Benidorm 

Hoe heurt het eigenlijk, zo’n blog bijhouden?

Regel één schijnt te zijn dat je elke dag een stukkie schrijft. En nu hebben jullie een dag tevergeefs zitten wachten natuurlijk. Nou, ik ook. Ik wilde me eigenlijk niet in de bench laten stoppen gisteravond. “Kijk nou nog één keer in mijn mailbox”, vroeg ik mijn (gast)vrouwtje, nadat ik mijn laatste plasje van de dag had gedaan. Maar nee hoor, geen nieuws van de baas in Spanje.

Eindelijk, na bijna weer een dag wachten, kwam er een verhaaltje, met een paar flauwe smoesjes erbij dat het zo laat was geworden, en dat de accu van de schootcomputer bijna leeg was. Maar goed, ik ben de beroerdste poedel niet. Ik zie het maar een keer door de …. – ja wat eigenlijk? –, want echte vingertjes heb ik niet. Wel keurig geschoren pootjes, want ze wilden natuurlijk met mij showen op de Spaanse boulevard.
Hier is dan het verhaal, waar ik maar niet al te veel aan veranderd heb, want anders duurt het straks drie dagen voor dat jullie iets te lezen krijgen.

Benidorm

“Het eerste weekend in Spanje werd op zaterdag vergezeld van enkele spetters regen. Die vielen in Benidorm, op iets meer dan een half uurtje rijden van onze uitvalsbasis. Misschien had het te maken met hoge bergen vlak bij de stad.
Maar die zorgen er ook voor de zon er 320 dagen per jaar schijnt.
Benidorm, daar heeft bijna iedereen wel eens wat over gehoord. In vijftig jaar van een slaperig dorpje naar een soort Manhattan aan zee.
Dat is je eerste indruk als over de heuvels komt. Zie je het van dichtbij, als je over de boulevard loopt, dan is de onvermijdelijke conclusie:
revolutiebouw, en qua staat van onderhoud zou ingrijpende renovatie geen kwaad kunnen.
Maar daar is in de huidige staat van de economie van Spanje weinig ruimte voor. Wat wel heel aantrekkelijk is: voor weinig geld kun je hier veel plezier maken. Vooral bier drinken is erg populair. En dat zorgt nog steeds voor enorme drukte in de zomermaanden. Leven is er altijd in het stadje: vandaag was het carnaval, en dat was goed te horen.
We hebben nog gezocht naar Friet van Piet, maar die zal z’n schaapjes waarschijnlijk al lang op het droge hebben.
Terug naar het zuiden, om even een kijkje te nemen in de Carrefour in de buurt van Alicante. Ook indrukwekkend. Groter dan in Frankrijk leek het wel.

Cultuur en carnaval op één avond

‘s Avonds om half acht zaten we in het plaatselijk “Casa de cultura” van El Campello. Voor een optreden van een wel heel authentiek Flamenco-gezelschap. Geen dansende dames, maar een dansende heer. Rauwe volksmuziek met veel passie en fabelachtig gitaarspel.


elcampello4Daarna nog een afzakkertje en sublieme churros. Van die krokante stengels, gebakken in olie, met suiker, of gedoopt in gesmolten chocola. Dat is dus niets voor hondjes. Toen kwamen er nog kennissen langs, op weg naar een nachtje carnaval. En zo werd het dus te laat voor een verslagje. 

 

 

 

 

Bijna 20 graden!

Vandaag, zondag, werd het bijna twintig graden. Genieten met volle teugen.
Tijd voor de korte mouwen, terwijl de Spanjaarden nog dik ingepakt op de boulevard flaneerden.
Een wandeling van bijna acht kilometer voerde ons langs een klein schiereilandje hier vlakbij, dat al in de tijd van de Romeinen gebruikt werd als handelspost en stapelplaats voor graan en andere goederen.

elcampello5

Daarna langs de boulevard. En op het strand was duidelijk aangegeven wie er niet welkom was.

Wel een mooi uitzicht, met iets wat je ‘s zomers zeker niet zult zien: sneeuw op de hoogste berg uit de omgeving.

elcampello6

 

 

 

 

 

 

 

Van wandelen krijg je honger, en dus de ankers uit bij een Indiaas tentje.
Dat liep rond drie uur helemaal vol. En ziedaar, bij de buitenste tafeltjes werden honden oogluikend toegestaan.”

Geef mij maar 020 (eh, sorry, liever 010)

Ja, beste lezers, hier had ik dus best graag allemaal bij willen zijn. Maar het blijft tobben daar in Spanje voor de hondjes. Niet welkom op het strand, terwijl we dat zo vreselijk leuk vinden. Bijna nooit welkom in een restaurant, hoewel daar toch heel lekkere hapjes te vinden zijn. Alleen al onder de tafel zitten en genieten van die heerlijke geuren, daar ben ik al tevreden mee. Dan is het hier in Nederland gelukkig toch anders. 

Ik heb wel eens gehoord van een restaurant hier in de buurt, in Rotterdam, waar je zelfs een schaaltje biefstuk kreeg onder de tafel.
Toch eens vragen aan mijn pleegouders of we daar eens naar toe kunnen. Je kunt mij ‘s nachts wakker maken voor biefstuk.


12 februari:

Alicante in de regen 

Ik was heel blij dat er vandaag weer een verhaaltje binnenrolde uit Spanje. Ook zo'n poedel-eigenschap. Regelmaat graag. Ze denken wel eens dat ik ergens een horloge heb verstopt. Stipt op tijd bij de deur om even een wandelingetje te maken voor mijn natuurlijke behoeften.

Dit is wat de baas mij stuurde:

Mini-orkaan

"Vandaag, maandag 12 februari, is er een uitstapje gemaakt naar Alicante. De weersverwachting was niet zo goed, en daar werden we midden in de nacht al aan herinnerd. We werden wakker van een vreemd gierend geluid. Het leek wel of er iemand een houtzagerijtje was begonnen. Na een snelle expeditie bleek het de harde wind te zijn, die het hoge flatgebouw op haar weg vond waar ons appartement deel van uit maakt. Gelukkig duurde het maar kort. Weer een ervaring rijker, en geen aanbeveling om hier een appartement in een hoog flatgebouw te kopen.

Met de tram

Openbaar vervoer is hier goed geregeld. Van Denia, boven Benidorm, tot Alicante loopt een trambaan, waarop brandschone trams je snel vervoeren langs vrijwel de hele Costa Blanca. Helemaal niets op aan te merken. Met een soort oplaadbare OV-kaart check je in. Uitchecken hoeft niet. Dat hebben ze in Nederland weer veel te ingewikkeld gemaakt. Maar je, er mogen geen hondjes in, hè. Dus voor Jussi hadden we toch moeten uitwijken naar het huurautootje.

Er was regen voorspeld...

...maar die kwam 's middags pas. Gewoon een paar uur Alicante verkend. Op maandag zijn hier de musea dicht, en gaan we later terugkomen voor het archaeologisch museum. Alicante heeft een ontzettend lange geschiedenis, dus dat wordt zeker de moeite waard. En natuurlijk moet ook het fort uit de 9e eeuw worden bezocht. Maar het weer was daar niet goed genoeg voor. Tegen het eind van de middag weer terug met de tram. De zon scheen alweer.

Hmmm, risotto

Na een hazeslaapje de keuken in voor risotto met gehakt. Heerlijk. Buiten de deur eten is hier echt niet duur. Maar zelf knutselen in de keuken is toch leuker. Alleen jammer dat de afvoer van de gootsteen vermoedelijk een onderhoudsbeurt nodig heeft. Dat zien we morgen dan wel weer."

Het laatste woord

En dan is het laatste woord weer voor mij. Ik vind uitstapjes heel leuk, hoor. Maar als ik dan weer hoor over een tram waar ik niet in mag, een museum waarvan de deuren voor mij gesloten blijven....Nou ja, misschien wil ik dat ook helemaal niet. Die ouwe zooi zegt mij helemaal niets. Maar dat fort is geloof ik wel mooi. Heel goed uitzicht over de hele omgeving. En daar houden wij poedels van. Daar hoop ik dus nog meer over te horen.

Intussen vermaak ik mij hier prima


13 februari

We rukken uit met de drie-honds-buggy!

Vandaag kreeg ik te horen dat ik samen met mijn neef en mijn nichtje - ja, voor mij zijn ze al echte familie - mee mag naar een vergadering over wat zaken van de poedelclub. Niet dat wij daar nu ineens mee gaan besluiten over belangrijke dingen hoor. Maar het is gezelliger dan thuis blijven. En misschien zijn de baas en het vrouwtje van mijn neef en nicht er niet helemaal gerust op dat wij de twee katten met rust zullen laten.
Jullie kennen die TV-reclame toch wel van die kaalgeschoren kat die bij de dierenarts zit en heel blij is dat ie zo'n goeie schadeverzekering heeft? Nou, mijn neef en nicht weten toevallig ook waar het scheerapparaat hier ligt.
Ik hou mij natuurlijk ver van dat soort grappenmakerij. Eén zo'n geintje, en dan mag ik hier nooit meer logeren.

Ander onderwerp: is er nog nieuws uit Spanje? Ja, maar veel is het niet.

Mañana, mañana

"Strakblauwe hemel vanochtend. En dus genoeg licht om eens te kijken wat er mis is met de afvoer in de keuken. Veel. Eén grote prop drab waar het laatste vet wat er gisteren in is gegooid netjes op is gestold. Alles verwijderd en schoongemaakt, maar de rubberen afdichtringen hadden hun beste tijd al lang gehad en dus bleef het lekken.
Pan er onder, en eerst genieten van de zon. Niet alleen de korte mouwen, maar ook de korte broek was niet voor niets  meegezeuld in de koffer. Naast het vergeten paspoort voor de hond was ook de zonnebril achtergebleven in Nederland, en in Alicante was het gisteren gelukt een prima passend polaroid-voorzet-zonneklepje te bemachtigen. Dat scheelt wel degelijk als je dan over de zee uitkijkt die het zonlicht enthousiast reflecteert.
Na de koffie en pan tostado (een lichte lunch met een langwerpig geroosterd broodje met olijfolie en tomaat) op zoek naar een doe-het-zelf zaak om nieuwe africhtringen te scoren. Dat is gelukt, en morgen zet ik ze er wel in. Waarom niet gelijk vandaag? Het is hier Spanje: mañana, mañana.

Nieuw licht?

Verder alleen lekker veel gelezen. Daar hebben we nu eens uitgebreid de tijd voor. Ook om eens wat verder te grasduinen in de geschiedenis van de streek. Alicante is al drieduizend jaar oud. Moet toch wat over te vinden zijn. Samen met de verhelderende inzichten die ik onlangs opdeed in twee opmerkelijke boeken van de Israëlische wetenschapper Yuval Noah Harari zou het misschien een nieuw licht kunnen werpen op het wel en wee van duizenden jaren homo sapiëns op het Iberisch schiereiland."

elcampello7
Ik weet niet wat de baas daar in Spanje van plan is, maar van verhelderende inzichten heb ik nog niets gemerkt. Hij vergeet mijn paspoort, zijn eigen zonnebril, en wie weet nog veel meer waar hij nog niet eens achter is gekomen.

Samen met neef en nicht heb ik een leuke avond gehad, we konden vanuit onze drie-honds-buggy alles goed overzien.

 

 

 

 

 

 


Nog een paar dagen later...

Palmen en Iberische geheimen 

Zo, blogvrienden, Valentijn hebben we ook weer achter de rug. jussi terras
Dat zegt ons poedels natuurlijk weinig. Kennen jullie een poedelmeisje die wel eens een bos rozen en een mooie kaart met hartjes heeft gekregen? Ja? Stuur me dan even een foto van die kaart, want daar kan ik misschien nog wel iets van leren.

Ik heb dus nog eens voor Jan Joker zitten wachten gisteravond. Wéér geen berichten uit Spanje. Een goede bekende liet mij weten wat de reden was van dat wegblijven van nieuws: diezelfde Valentijn. Ik vraag me af wat ze dan zo nodig moesten doen dat er geen tijd voor een verhaaltje was.

Jullie begrijpen toch wel hoe ik daar naar uitkijk?
Ik heb het heel goed naar mijn zin bij mijn neef en nicht, de (pleeg)baas en (pleeg)vrouwtje zijn heel lief voor me, maar ik denk er toch nog wel vaak aan dat ik ook in Spanje had kunnen lopen nu.
Elke ochtend vroeg had ik lekker illegaal langs het lege strand kunnen rennen, omdat de politie daar niet voor tien uur op patrouille gaat.
Ik hoop maar dat ze de smaak goed te pakken krijgen daar, en dat ze dan volgend jaar wel zo slim zijn om mijn paspoort mee te nemen.

Gelukkig is het weer goedgekomen, want hier is het laatste nieuws uit Spanje:

Klusje afmaken

"Eerst even de nieuwe afdichtringen in de gootsteenafvoer geplaatst. Nummer 1 ontbrak helemaal en nummer 2 was bijna fossiel. Een soort versteend plastic. Geen wonder dat het lekte. Karweitje van tien minuten. Kosten 1 euro aan materiaal. Dat kan er weer tegen.

De weekmarkt

Daarna even rondkijken op de weekmarkt. Als je niet om de laatste mode geeft kun je je hier voor enkele tientjes volledig in het nieuw steken. Maar dan weer vreemd dat ze voor een gegrilde kip om mee te nemen evenveel vragen als voor een halve, opgediend met sla en friet - inclusief bier of wijn - in Benidorm.
Misschien waren het biokippen. Want dan is de relatie tussen prijs en kwaliteit vaak niet meer te leggen.

Naar Elche

Door naar Elche - of Elx in de streektaal - met de huurmobiel. Nog geen twintig kilometer van Alicante. Allebei al nederzettingen uit de Iberische periode (voordat de Romeinen kwamen).
Elche heeft twee unieke handelsmerken: palmen en een zeer oud beeldhouwwerk, de dame van Elche. Dat beeld kun je zo vinden op internet, want er valt weinig over te zeggen door een cultuurbarbaar als ik.
elcampello8
Maar die palmen zijn iets aparts. Je ziet ze overal in het oude stadsdeel, en de eerste uitgestrekte bossen zijn al in de tiende eeuw van onze jaartelling aangelegd door de islamitische heersers. Ik kan me niet herinneren ooit zoveel palmen bij elkaar gezien te hebben. In het plaatselijke archaeologisch museum was er een mooie reconstructie van te zien. Naar schatting hebben er ooit 300.000 palmen gestaan. Vanaf het mooi gerestaureerde fort, waarvan de basis werd gelegd in de 11e eeuw, kun je je daar nog een goede voorstelling van maken. Spanje maakte toen nog deel uit van het islamitisch kalifaat van de Omajjaden.
elcampello9
De soldaten van destijds zijn vervangen door duiven. Die vind je overal in en op het fort.

De botanische tuin in Elche bevat naast een unieke collectie van de vele palmensoorten ook nog een bijzondere verzameling cactussen, met exemplaren tot wel meer dan tien meter hoog. Je weet niet wat je ziet.

 

 

Aangenaam Iberisch geheim

Daarna weer terug naar de thuisbasis voor de traditionele tuk. Nieuwe energie verzamelen voor vanavond. Want het is Valentijnsdag vandaag.
Om dat niet ongemerkt voorbij te laten gaan heb ik een authentiek Spaans restaurantje uitgezocht. We komen er aan om kwart over zeven. Hermetisch gesloten. Lucia stelt voor om maar wat anders op te zoeken. Dit heb ik ingecalculeerd, en ik hou vol dat we toch eerst nog maar een extra rondje moeten maken, want let maar op, ze gaan pas om half acht open.
Leer mij Spanje kennen. En ja hoor, om half acht komen we weer langs en de zaak is open. De uitbater waarschuwt dat de keuken pas om acht uur opengaat, maar dat vinden we geen bezwaar. Voor het openmaken van een fles wijn heb je geen kok nodig. En voor een schaal olijven ook niet. Tegen achten komen de voorgerechtjes op tafel. Waaronder gegrilde aubergine met honing. Fabelachtig lekker.
Tegen half negen komen de eerste Spaanse gasten binnen. Met kindertjes en al. Na de proeverij van Spaanse ham- en worstsoorten slaat de twijfel dan al toe of een hoofdgerecht nog wel verstandig is. Maar omdat de wijn ook al zo goed smaakt (de uitbater let scherp op of de glazen wel gevuld blijven, waar maak je dat nog mee) laat ik toch de menukaart nog even brengen. Daar staat 'secreto Iberico' op - het geheim van Iberica.
De Iberische periode beslaat ca. 500 jaar voor onze jaartelling tot de komst van de Romeinen. Zo lang weten ze dus al hoe je varkensvlees tot een delicatesse maakt. En dan nog te bedenken dat de islamitische periode van ruwweg 750 tot 1150 duurde, en in die tijd stond varkensvlees niet op het menu. Na die tijd kwamen de varkens terug en tot op de dag vandaag hebben Iberische varkens weinig te klagen. Heel veel ruimte om hun lievelingskostjes bij elkaar te scharrelen. En dat vertaalt zich dan weer in topkwaliteit vlees.
De kok hier weet dat met uitjes en nieuwe aardappelen tot een onweerstaanbare lekkernij om te toveren. Doe ons nog maar een paar van die Spaanse geheimen. Maar dan bij een volgend bezoek, want er kan nu geen nagerecht meer bij. En er is ook geen snuffelaar onder de tafel die je af en toe wat kunt voeren.

Lekker lopend weer naar huis. Het is nog steeds vijftien graden buiten. Met wat passende rituelen sluiten we deze gedenkwaardige dag af."

Mijn slotwoord 

Wat kan ik hier nog aan toevoegen?
Museum: verboden voor honden. Botanische tuin: verboden voor honden. Onder de tafel bij het Iberisch geheim: verboden voor honden.
Weet je wat baas: geniet er nou maar lekker van. En zo geniet ik toch nog ook nog een beetje van al die mooie plaatjes.


16 februari 

Terug naar Oegst....nee, naar Alicante 

elcampello11ik ben in feeststemming, en mijn neef en nichtje ook. Want morgen is het vrouwtje in Spanje jarig.
Hoe vind je ons? Wat, zie je maar twee poedels? Ja, mijn neef is zwart, kan ie niets aan doen. Hij zit onder het meest rechtse hoedje. Ja, wij spelen niet onder één hoedje, dat zie je goed.
Ik vind het eigenlijk wel erg dat ik er niet bij ben om mijn vrouwtje eens superenthousiast te feliciteren. Want dat kan ik heel goed. Te goed eigenlijk. En ik wil zo graag kusjes geven. Toen de baas laatst jarig was kon het ook al niet, want ze waren op stap naar Berlijn.

Gelukkig was er weer interessant nieuws uit Spanje:

Het MARQ-museum.....mmmm

"Een sublieme dag vandaag om terug te keren naar Alicante. Stralend weer. Twee plaatsen wachten nog op ons bezoek: het archeaologisch museum
en het kasteel van Santa Barbara. De tram stopt vlakbij zowel het museum als het kasteel, maar er zit wel flink wat hoogteverschil tussen. Eerst maar het museum. Een prachtig gebouw, maar binnen valt het tegen. Zeker na het bezoek aan het museum in Elche. Als Jussi er bij was geweest, dan zou het oordeel kort en krachtig zijn: 'precies dezelfde ouwe zooi!'  Maar wat erger was: het kalifaat (toch bijna 500 jaar) wordt volledig verzwegen. Nog afgezien van het feit dat een flink deel onaangekondigd was afgesloten wegens onderhoud. Gelukkig maar dat de toegang bijna gratis was voor pensionado's.

Wat een uitzicht

elcampello10


elcampello13
Daarna de volgende uitdaging: het kasteel. Nou ja, kasteel, zeg maar fort op een hoge heuvel.

Dat betekent een klim van meer dan honderd meter, waarbij ik niet van omwegen houdt. Wie wel eens met mij bergwandelingen heeft gemaakt weet wat dat kan inhouden. Maar de beloning is groot. Het uitzicht over de wijde omtrek is grandioos. Ondanks de talrijke telecom-masten die er nu op zijn gezet. Het fort stamt uit de negende eeuw. Meer dan tien eeuwen lang werd er vanaf dit fort uitgekeken naar het verschijnen van vijandige schepen aan de horizon. Een bijzondere plaats, waar je bijzondere mensen tegenkomt, zoals dit mooie prinsesje in Valenciaanse klederdracht.
elcampello12Er is nog veel meer te vertellen over dit fort, maar dat kun je allemaal gewoon opzoeken op internet.
De lift is deze week in onderhoud, dus is er een luxe bus die ons naar beneden brengt tot aan de boulevard, waar we dit prachtige gebouw mogen aanschouwen, een voormalig hotel.

 

 

We slenteren weer richting tram, en alle pleintjes en nauwe straatjes vragen om een nieuw bezoek in de late avonduurtjes.
Een thuis op te warmen pizza moet het avondmaal worden. De oven in het appartement beschikt weliswaar over een mooi lampje, maar wat ie doen moet doet ie niet: verwarmen. Dus snel naar Restaurante Hong Kong voor een afhaalmaaltijd. Het ziet er daar heel feestelijk uit, want is vandaag Chinees Nieuwjaar. Dat hadden we eerder moeten weten. Maar het eten smaakt er thuis niet minder om."

Wij feesten nog even door

Nou, beste blogvolgers, dat ziet er allemaal prachtig uit, daar in Alicante.
Ik had heel graag mee willen klimmen tegen die heuvel op, maar ik beng bang dat het mijn enige bijdrage zou zijn geweest.
Museum: verboden voor honden. Kasteel: ...zucht, ik ga mezelf niet herhalen.

Ik ga nog even feesten met mijn neef en nicht: hiep, hiep, hoera, er wordt er een jarig.


18 februari

Een rustig weekend, nou ja... 


elcampello16En? Vind je mijn blog nog steeds leuk?
Want het is nog steeds apart, nietwaar, een poedel die verhaaltjes vertelt. Rondjes rennen, ok, dat doen meer poedels, maar verhaaltjes? Maar je moet wel bedenken dat wij poedels - zoals de meeste huisdieren - veel tijd doorbrengen met slapen. En daarbij wordt veel gedroomd.
Mijn baas denkt dat tenminste, omdat ik vaak geluidjes maak tijdens mijn slaap. En je kunt van mij aannemen dat het ook zo is. Ik droom graag en veel. Misschien heb ik dus alles wel gedroomd wat ik hier vertel.
Maar ach, wat maakt het uit, ik vertel graag, en jullie lezen graag. Toch? Lezen is niet echt mijn ding. Heb je wel eens een poedel met een boek gezien?

Mooi, genoeg gefilosofeerd. Hoe staat het met de baas in Spanje?

 

De vrijdag-tippel

"Een rustig weekend. Na de museums en de forten even kalm aan.
Op vrijdag de wandelschoenen aan en een flinke tippel richting Alicante. Soms even klunen langs stukken kustlijn waar geen zandstrand ligt. Daar monden dan kleine stroompjes water in zee uit, die ongetwijfeld veranderen in wild kolkende rivieren als het hier eens flink regent en het water van de rotsen in het achterland direct weer terug wil naar zee. Geloof het of niet, maar de woestijn ligt hier op de loer. Vaak is in de afgelopen decennia zo ondoordacht ingegrepen
in het landschap, dat de droogte en het gebrek aan zoet water in de nabije toekomst tot grote problemen zullen gaan leiden.
Op dit soort stukken grond mag niet gebouwd worden, zo verstandig is men dan nog wel. En dat zijn dan de schaarse terreintjes waar een hond dan nog wel los mag lopen. Het plezierige van deze wandelroute langs de kust is dat de trambaan er grotendeels naast ligt. Als je geen zin meer hebt neem je gewoon de tram terug.

Tapas

elcampello15Zaterdag: Opnieuw stralend weer. Lucia is jarig en het voorrecht van de jarige is de keuze van de dagbesteding. Dat wordt nog een keer Benidorm, maar dan met de tram noordwaarts. Een ritje van een klein uur, door heuvelachtig terrein met nogal wat tunneltjes en bochtjes.

In Benidorm is het even een tippel naar de boulevard. Schuin omlaag. Je moet er wel rekening mee houden dat de terugweg dus schuin omhoog is. Beetje lastig als je teveel geestrijk vocht
hebt ingenomen. Ook moet je er over nadenken waar je een terrasje gaat pikken.

Keuze 1: tussen zwaar getatoeerde Engelsen plaatsnemen, die vanaf 11.00 uur tot misschien wel middernacht pinten bier aan laten rukken, en daarbij weinig anders doen dan staren naar
de schermpjes van hun mobieltje of voetbal kijken op de alomtegenwoordige TV-schermen in de café's of zelfs op het terras.
Keuze 2: in een tapas-bar een doorgaans heel goede Spaanse wijn in laten schenken en kiezen uit heerlijke hapjes, terwijl Spanjaarden om je heen allemaal hun best doen om tegelijkertijd aan het woord te zijn.
Keuze 3 en verder: alles daar tussenin.
Wij besloten niets vermoedend tot keuze 1, maar dat verschafte ons weinig genoegen. Na één pint toch maar snel over naar keuze 2. De tapasbars in dit gebied zitten in één straat, dus keuze genoeg. Muziek is niet nodig, de Spanjaarden vormen het achtergrondkoor.
Wein (voor mij), Weib (naast mij) und Gesang (overal om mij heen). En lekkere hapjes! 

De terugtocht naar de tram viel ons niet al te zwaar, en na 10.000 stappen was het wel weer mooi voor vandaag."

Mijn missie

elcampello17Hoe vinden jullie dat? 10.000 stappen! 
Voor mij is dat niets bijzonders hoor. Daar ben ik wel aan gewend. En voor mij zijn het er dan nog veel meer, want ik loop altijd mee.
Ik zal het je nog sterker vertellen. Dat is één van mijn belangrijkste taken, mijn missie eigenlijk: zorgen dat de baas en het vrouwtje voldoende stappen maken.
Nu zijn ze dus in Spanje, zonder mij, maar het doet me goed dat ze toch veel gaan stappen.
Ik ben benieuwd of ze nog meer gaan stappen ter gelegenheid van Lucia's verjaardag. Want een paar tapashapjes is wel wat weinig.

En nog even dit: hiernaast zie je (van links naar rechts): mijn nicht, mijn neef en ikzelf. We rennen naar een bal in de verte. Mijn pleegouders hebben ons meegenomen naar Het Oeverbos bij Vlaardingen. Héél leuk veldje om lekker te rennen. Wij vermaken ons wel.

 


19 februari

Niks rustig weekend

Wij blazen hoog van de toren

elcampello18Jullie hebben al gezien dat ik samen met mijn neef en nicht werk aan het verbeteren van onze records in het ophalen van tennisballen. Ik laat ze meestal winnen, omdat het happen in tennisballen niet zo goed schijnt te zijn voor je gebit. En omdat ons formaat poedeltjes zo maar vijftien jaar oud kan worden moet je daar natuurlijk wel zuinig op zijn.

Maar daar blijft het niet bij, trouwe lezers. Hier in huis leven ook twee katten, zoals jullie misschien al weten. Speciaal voor die wolbalen staat er een enorme stellage in de kamer. Zo kunnen ze zich boven ons verheffen en zich inbeelden dat ze meer te vertellen hebben dan wij. Voor die uitkijktoren hebben andere meubelstukken het veld moeten ruimen. Hoe die beesten dat voor elkaar hebben gekregen, het is ons poedels een raadsel.

Maar samen met mijn neef en nicht hebben we de hondenkoppen eens bij elkaar gestoken, en we hebben besloten dat wij net zo veel recht hebben op het beklimmen van die toren dan zij.

Wij poedels vinden het ook heel leuk om uit de hoogte te doen.

Superioriteitsgevoelens zijn ons niet vreemd. Onze grote broers heten niet voor niets KONINGSpoedels. Het wordt tijd dat ze thuis bij Willem en Maxima die enigszins sullige labradors eens inruilen voor echte koninklijke honden.

Maar laat ik me niet te veel opwinden. Kijk eens wat wij voor elkaar hebben gekregen: we hebben de toren veroverd! En we laten ons niet zomaar verjagen. Dat begrijpen jullie natuurlijk wel.

O ja, rustig weekend, zo was ik begonnen.
Maar ik krijg net bericht dat ze 10.000 stappen nog niet genoeg vonden in Spanje. Niks rustig weekend dus:

 Een wandeltochtje zoeken en vinden

"Vandaag, zondag, was het voor de verandering eens bewolkt. Maar met de temperatuur was niets mis. Mooie gelegenheid om een wandeltocht te gaan plannen. Een hele goede inspiratiebron op internet is Tripadvisor. Vooral omdat er veel beoordelingen op staan van anderen die er al zijn geweest. Zoek bijvoorbeeld 'tripadvisor wandelingen costa blanca' en er komen meerdere hits naar voren.

En zo kwamen we aan 'Clot de Galvany', mede omdat het maar 24 kilometer rijden is. Het is een klein natuurreservaat, ingeklemd tussen twee heuvels die zijn volgestouwd met nieuwe woningen, waarvan waarschijnlijk meer dan de helft alleen in de zomermaanden wordt bewoond. Zoals vrijwel overal langs de Costa Blanca. De omvang van het parkeerterrein wijst er op dat hier geen sprake kan zijn van massatoerisme. Aan het parkeerterrein grenst een flink stuk grond met gelegenheid voor familiebarbecues. Zelfs nu - zonder zon - zie je heel wat gezinnen met picnicmanden, warm aangekleed. Er lopen zelfs een paar honden los. Illegaal natuurlijk. Maar verder dan dit veldje komt vrijwel niemand. Tijdens de hele wandeling van ruim twee uur komen we maar enkele anderen tegen.

Geen vogels, wel bunkers

Door de aanwezigheid van enkele meertjes is dit reservaat erg in trek bij vogelliefhebbers. We zien verschillende 'vogelaars', gewapend met enorme telelenzen. Maar mogelijk komen de meeste vogels hier in een ander seizoen, want wij zien niets bijzonders. Maar we zijn ook geen vogelkenners, en zien dus vermoedelijk niet wat de vogelaars zien.

elcampello19
Wat we wel zien zijn bunkers, die nog stammen uit de tijd van de Spaanse burgeroorlog (1936-1939).
Een oorlog met kennelijk een heel lange nasleep, want alleen al het feit dat bijna alles hier in twee talen (Castiliaans en Valenciaans) staat aangegeven wijst er op dat Spanje niet bepaald een eenheid is. Denk maar aan de recente politieke onrust in Catalonië.

 

Dan nog even een tip voor wie hier ook naar toe wil: ga niet in het voorjaar en de zomer. Iemand meldde dat hij in mei helemaal lek was gestoken door de muggen uit de meertjes.

Op de terugweg kiezen we voor de oude hoofdweg N332 dwars door Alicante. We zien wat camera's langs de weg, maar zodra die uit het zicht zijn trappen de Spanjaarden het gaspedaal weer flink in. Met wat meer camera's en trajectcontrole zou hier heel veel geld door de overheid kunnen worden binnengeschraapt.

'U strelen uw tong..'

Terug op de thuisbasis moet nog een belofte worden ingelost: het verjaardagsdiner. Te voet zetten we koers naar Cerveceria Paquito, waar we kennismaakten met het Iberische geheim. Pech, luiken gesloten, zelfs om acht uur 's avonds. Dan maar terug naar Hong Kong, vlak bij het appartement. Dat doet mij denken aan een gevleugelde reclameslogan van heel lang geleden. Begin jaren vijftig 'erfde' ik van mijn oudere broer een stapeltje stripboeken. De Avonturen van Kapitein Rob. Ik heb ze letterlijk stukgelezen. Kapitein Rob kwam heel af en toe in thuishaven Amsterdam met zijn topzeilschoener. En hij at dan steevast bij Hong Kong aan de Zeedijk, een chinees restaurant dat natuurlijk al lang niet meer bestaat. Maar dit ben ik nooit vergeten: 'U strelen uw tong, u eten bij Hong Kong'. Nou, bij Restaurante Hong Kong was het rundvlees in oestersaus ook tongstrelend.

Laatste actie vandaag: wat zegt de stappenteller? Meer dan 11.000 stappen. Dagelijks doel ruimschoots bereikt."

Ik heb natuurlijk weer het laatste woord

Nou, vrienden, zo kan ie wel weer. Niet het dagrecord-van-alle-tijden. Dat staat op ruim 20.000 stappen.
Maar vanaf onze uitkijktoren zeg ik: de oudjes doen het nog best.


21 februari

Top-ervaringen

Deal!

En, beste bloglezers, zijn jullie er al uit hoe dat nu zit met die kat en die meeuwen? Kijk, die meeuwen denken misschien dat ze zeearenden zijn en dat de kat een lekker hapje voor ze is. Dan zitten ze gewoon te wachten op een goed moment.
Als die kat denkt dat ie een luipaard is beschouwt hij de meeuwen als musjes. En dan draait hij zich dadelijk bliksensnel om voor een smakelijke lunch. Te groot denken van je zelf, dat doen niet alleen politici hoor.
Maar toch lijkt het daar niet op. De baas in Spanje zal je zo vertellen waar ze met z'n drieën op zitten te wachten en dat is dus niet om elkaar op te vreten.
elcampello21
Kijk nu eens naar dit plaatje: dit ben ik echt. Helemaal Jussi. En die poes is ook echt. Samen met mijn neef en nicht heb ik een deal gesloten over het gebruik van de uitkijktoren. Een niet-aanvalsverdrag en een recht-van-overpad ineen, met in de kleine lettertjes de bepaling dat we niet meer naar elkaar uithalen. En zo zit ik dan neus aan neus met poes 1. Dit had ik een paar weken geleden niet kunnen denken.

 

Een prima onderhandelingsresultaat toch? Poes 2 is nog even een dingetje. Maar daar werk ik nog aan.

Goed, over naar Spanje nu:

Op naar de top

elcampello24"Na museumbezoek en flaneren over boulevards wordt het nu toch tijd voor serieuze lichaamsbeweging. En dan gelijk maar een stevige uitdaging om een goede indruk te krijgen van de hoogteverschillen aan de Costa Blanca. De Tripadvisor suggereert dat je dan zeker de Peñón de Ifach 'gedaan' moet hebben. Als je de beoordelingen op internet goed leest weet je dat je niet alleen goede wandelschoenen aan moet trekken, maar ook kattenbrood mee moet nemen. En dat had ik dan weer vergeten. Maar daar valt nog mee te leven. Vanuit het zuiden moet je Benidorm voorbij, dan volgt Altea - enorm drukke smalle weg - en dan richting Calp. Tot aan de steile rots is alles volgestouwd met appartementenflats. Maar dan eindigt de weg op een vrijwel leeg parkeerterreintje. Dat zal in het hoogseizoen mogelijk wel vol zijn, maar gerekend naar de verkeersdrukte op een gewone dag in februari in deze omgeving wijst dit er op dat de grote massa zich niet waagt aan deze klimpartij.
De rots is 332 meter hoog. 3x de Utrechtse dom. Tot aan een in de rots uitgehouwen tunnel is er niets aan de hand. Behalve dan dat je tegen een boomtak aan kunt
lopen die half over het pad hangt. En ja, die zag ik niet aankomen. Ik was alleen gegaan, dus niemand die kon zeggen dat ik voor mij moest kijken.

In de tunnel kom je er al achter dat het zonder goede wandelschoenen eigenlijk geen goed idee is om verder te gaan. Na de tunnel kom je in de wereld van de zeemeeuwen. De zeezijde van de rots is de enige manier om zonder zonder speciaal  klimgereedschap boven te komen. Die zie je dus niet op deze foto.

elcampello22
Tijdens je klimtocht zijn de meeuwen dus je enige metgezellen. Ze wonen hier met honderden. Als ze aan het broeden zijn kun je hier beter niet komen. En in die periode mag dat dan ook niet. Radio heb je niet nodig hier. De meeuwen zorgen voor voldoende lawaai. De verdere tocht naar boven vergt opperste concentratie.
Je kunt je eigenlijk niet veroorloven om je evenwicht te verliezen. Want overal wachten scherpe randen, en soms loop je zo dicht langs de steile helling dat je je aan kettingen of touwen moet vastgrijpen om verder te kunnen komen.

In een goed uur ben je boven, waar je dan naast de alomtegenwoordige meeuwen ook drie katten aantreft. Dat is dan het moment dat je beseft waar het kattenbrood voor nodig was. Maar ze lusten gelukkig alles, en de meeuwen ook. Want ze hebben geleerd om samen te leven voor het belangrijkste doel: meeprofiteren van al het lekkers dat de bezwete klimmers hebben meegebracht om hier op te komen eten na de klimtocht.
elcampello23
Het uitzicht is geweldig. Het is mooi helder weer. Ibiza is goed te zien. Toch zeker 100 km verderop.
Na de lunch, waarvan de katten en de meeuwen uiteraard ook meegenieten, is het tijd om de terugtocht te aanvaarden. En dat begint je dan wel op te breken, want naar beneden is voor je beenspieren nog vervelender dan naar boven.

Eindelijk weer beneden kun je nog net instappen in de huurmobiel. En dezelfde avond beginnen vooral je dijspieren de boodschap uit te zenden dat ze hard toe zijn aan vakantie. Ook de volgende dag is normaal lopen een opgave. Tja, het was dan ook letterlijk en figuurlijk een top-ervaring."

Wie het laatst lacht...

Nou, beste lezers, hier had ik graag bij willen zijn. En het mocht ook, hoorde ik van de baas. Je moest wel aan de lijn, maar honden mochten meeklimmen.
En dan zou ik natuurlijk nergens last van hebben gehad. Met vier pootjes is alles een stuk makkelijker. Tja, en nu maar wachten, hè, totdat de pootjes van de baas zijn hersteld. Het is toch een watje, zeg.


Bijzondere combinatie

Onbegrijpelijk, maar echt waar

elcampello20De baas stuurde vandaag deze foto.

Dit is toch niet te geloven?

Je ziet een kat, en achter die kat twee zeemeeuwen. Van die grote. Van kop tot kont zeker 40 centimeter. En die kat vindt dat allemaal prima. Het zijn vriendjes. Dat waren ze misschien niet, maar nu wel.

Hoe dat nou kan, daar snapte ik tot voor kort helemaal niets van. Want katten jagen op vogels, en honden jagen op katten. Dat is toch normaal?

Ik en de baas gaan dat allemaal uitleggen, maar nu even niet.

Want de baas was vanmiddag helemaal uitgeteld, zei hij.

Morgen dus meer foto's, en weer een bloedstollend verhaal uit Spanje.

 

 

 

 

 


22 februari

Koud, hè? 

Waar is m'n winterjas?

Weten jullie het nog? Er was even sprake van de z.g. Elfsteden-koorts.
Op eenden en meerkoeten gaan jagen zonder een nat pak te krijgen. Nou ja, in mijn dromen dan, want mijn pleegouders waren wel zo slim om me niet los te laten lopen. Het werden wel korte wandelingetjes met die vrieskou.
Moet je nagaan, in Spanje liepen de hondjes nog met een jas bij 15 graden. Watjes!

De baas in Spanje meldde dat hij nog steeds aan het revalideren was van het beklimmen van die kale rots. En had hij dus tijd genoeg om jullie iets - zo kort mogelijk - over de geschiedenis van Spanje te vertellen.

Er valt wat te halen in Spanje

"Je moet ergens beginnen met je verhaal. Ik begin zo'n 500 jaar vóór onze jaartelling. Waar nu Nederland ligt leefde toen een stel boeren in een moeras waar nauwelijks iets te halen viel. Maar het Iberisch schiereiland was een gebied, rijk aan delfstoffen zoals koper, goud en zilver.
Het was één van de landstreken die aan de Middellandse Zee grensden. En dat was het centrum van de toenmalige wereld.
Van andere beschavingen was toen nauwelijks iets bekend. Waar nu Tunis ligt bevond zich toen Carthago, de hoofdstad van de Feniciërs.
En in Italië was Rome toen al een paar eeuwen een belangrijke stad. De Romeinen en de Feniciërs wilden hetzelfde: de baas worden van de wereld van die tijd. De Feniciërs hadden al schepen en hadden ontdekt dat er op het Iberisch schiereiland veel te halen viel. Waar nu de Spaanse stad Cartagena ligt
hadden ze Nieuw Carthago gesticht.

De Romeinen tegen de Puniërs

We gaan 250 jaar verder. De Romeinen beginnen last te krijgen van de Puniërs, zoals de Romeinen de Feniciërs noemden. En dus beginnen ze een oorlog. In drie oorlogen - de Punische oorlogen, verspreid over 150 jaar - weten de Romeinen uiteindelijk definitief af te rekenen met de Puniërs. Hannibal, bekend van de olifanten, was één van de bekendste Punische generaals. Carthago wordt volledig verwoest, maar daarna weer in volle Romeinse glorie herbouwd. De resten ervan kun je nu nog gaan bekijken.

De Romeinen in Spanje

De Romeinen hebben daarna nog 200 jaar nodig gehad om het Iberisch schiereiland onder controle te krijgen. Ze hadden de delfstoffen hard nodig om hun andere oorlogen te kunnen betalen. Maar de Romeinen hebben ook veel geïnvesteerd in Spanje. Vrijwel alle belangrijke hoofdwegen van vandaag bevinden zich op de resten van het wegennet dat de Romeinen aanlegden. En er zijn nog steeds bruggen en viaducten uit die tijd te bewonderen.

Het Romeinse rijk heeft meer dan 1000 jaar bestaan. Rond 450 was het afgelopen met ze. Uit het oosten kwamen de Goten, die later onder de naam Visigoten twee eeuwen lang (van 500 tot 700) een groot deel van het Iberisch schiereiland beheersten. En toen kwamen de Moren. Daarover de volgende keer.
."

Zoveel geschiedenis, zo weinig woorden

Knap hoor baas, duizend jaar geschiedenis in zo'n kort verhaaltje.
Ik kan bijna niet wachten tot wat er over de Moren te vertellen is.


23 februari

Bouwproject

Wij hebben overal verstand van

elcampello25

 

Hier op mijn logeeradres hoorde ik vandaag dat honden ook in Nederland niet meer overal welkom zijn. Met mijn neef en nicht wilde ik graag als veelkleurig trio wat kunstjes doen bij een bejaardensoos. Bleek dat we niet meer welkom waren. Terwijl dat nou juist zo leuk is voor die eenzame mensen.

Maar gelukkig had mijn (logeer)baas een nieuw doe-het-zelf-klusproject bedacht. Ja, en dan moet je tegenwoordig natuurlijk naar H....h om je bouwproject uit te voeren. Wij mochten mee als onafhankelijke deskundigen om er op toe te zien dat de juiste materialen werden ingekocht. Misschien horen jullie nog wel eens hoe het project is afgelopen.

 

Wat hebben die Moren allemaal uitgespookt in Spanje? Vooral mijn zwarte neef wil dat graag weten. En gelukkig heeft mijn baas het voor jullie uitgezocht:

Moren? Wie zijn dat eigenlijk?

"Zoals vrijwel altijd in de geschiedenis loopt het met veroveraars van andere landen uiteindelijk in de soep omdat ze onderling ruzie krijgen. Dus zo ging het ook met de Visigoten. Ze begonnen elkaar voor rotte vis uit te maken en direct kwamen de oorspronkelijke bewoners van het Iberisch schiereiland in opstand. De Visigoten besloten de hulp in te roepen van hun bondgenoten: de Moren.
Wie waren dat nu eigenlijk, die Moren? De donkerhuidige bewoners van de Sahara (wat toen nog geen woestijn was), dus waar nu Libië, Tunesie, Algerije en Marokko liggen. Deze volken, o.a. de Nubiërs en Berbers, woonden daar al zo'n 1000 jaar voor onze jaartelling.

De Islam lift ook mee

Al snel bleek dat de Visigoten zich hadden vergist: ze werden door de Moren weggejaagd en in minder dan 20 jaar was bijna heel het schiereiland veroverd.
Eén stukje - het uiterste noordwesten, kregen de Moren niet in handen en dat werd ze uiteindelijk noodlottig. Bijna 800 jaar - van 711 tot 1492 - bleven de Moren op het schiereiland en trakteerden de bewoners op een nieuwe godsdienst: de Islam. Deze geloofsovertuiging - ontstaan in 610 in Mekka - verspreidde zich snel langs de Zuidkant van de Middellandse Zee. Door de Islam kwamen ook veel Arabieren met de Moren mee naar Zuid-Europa. In die eerste duizend jaar van onze jaartelling waren de verschillende religies nog redelijk verdraagzaam naar elkaar. De Romeinen namen rond het jaar 300 zelfs het Christendom aan, en de Moren lieten de Joden en Christenen op het Iberisch schiereiland aanvankelijk met rust. Hoewel de Christenen hun kerkklokken niet mochten luiden. Maar goed, daar valt mee te leven.

Landbouw

Voor de landbouw is de komst van de Moren naar Europa een zegen geweest. Dadels (palmen) en sinaasappels zijn door de Moren meegebracht. Denk b.v. aan het palmenwoud bij Elche waar we zijn geweest. En steden in Andalusië zoals Sevilla, Granada en Cordoba zijn door de Moren gesticht. De mooiste moskeeën en paleizen staan er nog steeds.

Reconquista
elcampello27
De moskee in Cordoba is qua bouwkunst uniek in de wereld. Het was het centrum van het kalifaat van Cordoba. Vele Christenen en Joden bekeerden zich tot de Islam. Wie daar niets voor voelde vertrok naar het noordwesten. En van daar uit begon het verzet tegen de Moren.
Tot op de dag van vandaag is het terugveroveren van het schiereiland op de moren de belangrijkste actie in de Spaanse geschiedenis: de Reconquista.
Een aantal noordwestelijke vorstendommen, waaronder Aragon, Castilië en Léon zijn leidend geweest in deze eeuwenlange strijd. Portugal ontstond in de 9e eeuw, nadat de Moren uit Porto waren verdreven. El Cid is een legendarische ridder die Valencia voor de Christenen veroverde. De Moren en de Arabieren kregen het steeds vaker aan de stok met elkaar, en dat was natuurlijk koren op de molen van de Requistadores. 

1492

Het laatste bolwerk van de Moren was Granada. Deze stad viel in 1492 in handen van koning Ferdinand en zijn vrouw Isabella. Dat waren ook slimme zakenlieden. Zij waren het ook die de reis van Columbus financierden die in hetzelfde jaar naar het westen vertrok. Hij kwam terecht op de Bahama's, maar heeft zelf nooit willen geloven dat hij een nieuw werelddeel ontdekte. Ferdinand en Isabella hebben er een vermogen aan verdiend. 

Voor de Joden in Spanje is het niet goed afgelopen. Want diezelfde Ferdinand en Isabella hebben ervoor gezorgd dat de meeste Joden uit Spanje moesten vertrekken,  met achterlating van hun geld en bezittingen. Veel ervan kwamen in Portugal terecht."

Nederland - Spanje 1-0

elcampello26Mensen, mensen, wat een verhaal. Ik heb behoorlijk grote oren, en ik heb ermee zitten klapperen. 

De baas heeft beloofd dat hij ook nog gaat vertellen over de laatste 500 jaar. Hoe het kleine Nederland Spanje op de knieën kreeg.

We waren dus in die bouwmarkt vandaag. Weet je hoe moe wij zijn van die gratis adviezen die we hebben gegeven?


 

  


25 februari

Hoera! Nieuwe foto's van rasgenoten!

Komt dat zien! Komt dat zien!

Het logeren gaat mij goed af, zoals jullie in mijn berichtgeving kunnen zien. Met mijn neef en nicht kan ik heel goed overweg. Dat zie je op de foto's en film (Facebook). We rennen, slapen, veroveren uitkijktorens, maken plannen voor optredens, geven projectadviezen en zo meer. Ondanks een gebroken vaas (ik dacht dat er een muis in zat) hoef ik mijn koffer nog niet te pakken. Ik heb gezegd dat ze de rekening naar de baas kunnen sturen. Had ie mijn paspoort maar niet moeten vergeten. Onderop de vaas stond iets in het Chinees en een jaartal (1478). Ouwe zooi dus. Wie bewaart nu zoiets?

Wat een leuke kinderen!

elcampello30elcampello28
elcampello29Toevallig hoorde ik dat er een hele serie poedelpuppies bij zijn gekomen. Nu bijna oud genoeg om naar een nieuw baasje te gaan. Ik heb er foto's van gekregen en ik kan er geen genoeg van krijgen.

Het worden grote jongens en meisjes, maar natuurlijk zijn ook dat werkelijk voorbeeldige poedels.

Toppers!

 

De geschiedenis kan nog wel even wachten...

Meer over de geschiedenis over Spanje komt morgen, belooft de baas.
Omdat het weekend is eerst even wat luchtigers:

Mijmeren....

"We zijn nu op de helft van ons verblijf hier. Tijd om je af te vragen: hoe bevalt dit nu eigenlijk? Zou je hier veel langer willen blijven? Zou je hier volgend jaar terug willen komen?

Allereerst: het uitzicht uit ons appartement vanaf ons balkon is iets wat niet snel verveelt. Omdat de zon bijna altijd schijnt is het onmiddellijk genieten als je opstaat. De afgelopen week was het om negen uur 's ochtends pas zes graden. Het is dan nog vaak windstil. De zon heeft dan al zo'n kracht dat je vanuit de badkamer zó op het balkon kunt gaan zitten. Buiten ntbijten in je badjas, terwijl buiten op straat de Spanjaarden met dikke jassen voorbijkomen.

Wat is er allemaal te zien?

Van links naar rechts:
elcampello31
Een (gerestaureerde) uitkijktoren, met op de achtergrond Benidorm.


elcampello34

Een schiereilandje met opgravingen uit de Romeinse tijd.

 

 

Recht voor ons de jachthaven en een kleine visafslag, waar je 's avonds om zes uur verse vis kunt kopen.
Een stukje de zee op ligt een oester/mosselbank, dus alles wat door kleine visserbootjes wordt aangevoerd ligt dezelfde dag in de winkels en bij de restaurants. In zo'n haventje is - zeker in het weekend - altijd wat te doen: zeilles, roeien met sloepen, kano's, jetski's en dit weekend een tweedaags zeilevenement met zo'n dertig grotere zeilschepen met minimaal vijf bemanningsleden om te laten zien wat je met zo'n schip allemaal kan.
elcampello33
De geluiden van zo'n haven zijn ook heel typerend: het lichte getinkel in de wind van allerlei onderdelen die aan de masten van de zeilschepen zijn bevestigd, vermengd met de golfslag van de zee op het strand naast de haven. 

En rechts van ons kunnen we de hele boulevard overzien, waar in het weekend druk wordt geflaneerd door de plaatselijke bevolking. Alleen toegankelijk voor wandelaars en een verdwaalde fiets, want Spanjaarden fietsen niet. Van scooters heb je hier ook geen last. Echt dorps, en heel anders dan b.v. het drukke Alicante en Benidorm. Maar goed, het is nu februari. Geen idee of het in de zomer ook nog leuk is. Maar dan is het hier voor ons te warm.

De dames aan de boemel

Toen ik deze week de rots van Calp aan het bedwingen was zijn Lucia en vriendin Ann (die hier al enkele winters heeft doorgebracht) aan de boemel geweest in Alicante. Zie de kiekjes. 

elcampello37elcampello36

En gisteravond wilden we Alicante eens in het donker zien. Ook de moeite waard.

Opmerkelijk: net zoals in Benidorm zijn de meeste tapasrestaurantjes allemaal bij elkaar in één straat gekropen.

elcampello38elcampello41elcampello43

elcampello39elcampello40

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Eerst geven, daarna pas nemen...

Samenvattend: of je het hier een hele winter kunt uithouden? Het ligt er aan hoe je jezelf kunt vermaken. Onze vriendin Ann heeft veel geïnvesteerd in het leren van de taal en je openstellen voor de Spanjaarden. Een prima volk als je ze echt wilt leren kennen. Veel van jezelf geven, niet alleen nemen. Maar geldt dat niet voor alle mensen om je heen? Het doet me denken aan een oude volkswijsheid, vrijwel zeker ontstaan in de rijke traditie van zeevarende naties: de wind kun je niet controleren, maar je zeilen wel."

Wijze woorden, baas

Ik ben hier heerlijk aan het logeren. Ik heb veel lol met mijn neef en nicht. Mijn pleegouders zijn heel lief voor me. Maar ik wacht op jou en het vrouwtje. Ik kijk er nu alweer naar uit wat je mij morgen gaat sturen, maakt niet uit wat.


25 februari

Rooie oren

Wegens succes verlengd

elcampello45
Er is op hoog niveau overleg geweest over mijn verblijf hier in telefoondistrict 010. Er was nog sprake van dat ik zou worden opgehaald door andere pleegouders, maar ik ben hier zo goed ingeburgerd dat het beter voor mij is om me lekker hier te laten, bij mijn neef en nicht, tot de baas en het vrouwtje mij volgende week weer komen ophalen.
Alleen 's morgens vroeg, als ik het vliegtuig naar Alicante langs hoor komen, denk ik nog wel eens aan de wuivende palmen en de zandstranden die aan mijn neus zijn voorbijgegaan. Maar dan draai ik me nog eens lekker om in mijn mandje, ik hoor mijn neef en nicht hetzelfde doen, en dan vind ik het verder prima.

En zolang er dan maar weer leuke verhalen uit Spanje binnenkomen blijf ik goed op de hoogte van het wel en wee van die twee avonturiers daar:

Een wereldmacht komt op...

"Spanje blijft toch wel een fascinerend land.

Geen land in Zuid-Europa dat al duizenden jaren zo sterk is beïnvloed door andere culturen zoals Noord-Afrika, en zelf ook andere culturen zo sterk heeft beïnvloed. Denk maar aan de ontdekking van Midden- en Zuid-Amerika en de kolonisatie daarvan. Ik denk dat religie en geld de twee belangrijkste factoren zijn geweest in de opkomst en ondergang van het Spaanse wereldrijk, dat rond 1600 z'n  hoogtepunt kende.

Religie

elcampello46Eerst de religie: rond 1500 was het Heilige Roomse Rijk ontstaan, met Karel de 5e als keizer. Het was ongetwijfeld de bedoeling om de hele toenmalige wereld onder het gezag van de Roomse Kerk te brengen. Spanje had zich ontdaan van de Islam, de Amerika's veroverd, en het Roomse geloof daar verspreid. En tot op vandaag vind je de grootste aanhang van die religie dan ook in alle landen die ooit door Spanje zijn gekoloniseerd.
Maar de Reformatie, begonnen met Luther in 1517, haalde daar voor West- en Noord-Europa een grote streep door. De landen die daartoe behoorden keerden zich tegen het Heilige Roomse Rijk. Het tegenwoordige Engeland, Nederland en Duitsland hebben hierin de grootste rol gespeeld en hebben als overwegend protestantse naties daardoor de loop van de hele wereldgeschiedenis ingrijpend veranderd. 

De oorlogen (waaronder de tachtigjarige oorlog waar we op school mee zijn doorgezaagd) en beroemde zeeslagen uit de periode 1550 - 1700 zijn feitelijk religieuze conflicten geweest.

Geld

Nu het geld: een wereldrijk opbouwen en instandhouden is een dure grap. Vooral oorlogvoeren is peperduur. Hoe komt je aan al dat geld?

Er zijn grofweg twee methoden: stelen (koloniën leegroven) en/of verdienen (handel en productie).

Alle Europese naties kenden en gebruikten beide methoden. Zeker het eerste is niet sjiek en ging gepaard met bedrog, corruptie, slavenhandel, volkerenmoord, etc. Maar moreel gezien deden de protestantse naties het toch net iets beter. Als je geld uitleende aan de Spaanse koningen was je het meestal kwijt. Als je het uitleende aan Nederlandse banken (ja, die zijn al heel oud) dan werd het - met rente - stipt op tijd terugbetaald. En zo kwam het dat het Spaanse wereldrijk uiteindelijk instortte en Amsterdam een tijdlang het financiële centrum van de wereld werd. De Gouden Eeuw was aangebroken. Met de VOC, die als particuliere onderneming (niet als overheid!) o.a. de hele Indonesische archipel bestuurde.

...en gaat onder...

Maar we hadden het over Spanje. Door onderlinge twisten ging het lange tijd bergafwaarts. Een wereldrijk besturen, dat hou je uiteindelijk niet vol. Dat is tot nu toe nog niemand gelukt. Spanje raakte alle koloniën kwijt en rond 1800 viel Napoleon ook nog eens het land binnen.

...en krabbelt weer op... 

Pas na de burgeroorlog (1936-1939) en de dood van Franco is het weer een goed lopende democratie geworden. De zonnige costa's zorgen voor grote toeristenstromen en mede door het geld dat ermee wordt verdiend is Spanje tegenwoordig een modern industrieland. Maar een echte eenheid is het land nooit geworden. Vier officiële talen: Castiliaans, Catalaans, Galiciaans, Baskisch. Daar gaat veel politieke energie inzitten. Maar dat geldt voor meer landen met zo'n lange en bewogen geschiedenis als Spanje.

Nieuwsgierig geworden?

Meer weten? Kijk vooral op wikipedia: de verhalen over de Spaanse veroveringen, de 'onoverwinnelijke Spaanse Armada', de Tachtigjare oorlog,
het leest als een spannende roman. En nog een tip: ga de boeken 'Homo Sapiens' en de 'Homo Deus' lezen. Om de feiten en meningen in deze boeken kun je niet zo makkelijk heen."

Shantykoor

Wat zou ik graag willen dat ik kon lezen. Ik krijg hier echt rooie oortjes (nou, zeg maar gewoon hele grote oren) van. Dat wordt dus veel voorlezen straks voor de baas.
Heb ik al verteld dat ik met neef en nicht in de buggy meemocht naar een Shantykoor? Dat zijn een stel als vissers verklede gasten die liedjes zingen over vroeger, toen ze nog niet met elektrische schokken vis uit zee haalden. Er was iemand bij met zo'n vreselijke trekharmonica, waar hondenoren slecht tegen kunnen. We mochten niet meedoen, omdat wij zogenaamd vals zingen. Toen zijn we maar Yahtzee gaan spelen in de buggy.


 28 februari

Weer aan de wandel

107 meter omhoog en omlaag: makkie!

elcampello47
Weten jullie nog dat de baas vorige week even wilde bewijzen dat hij nog rotsen kan beklimmen? Gelukkig was hij zo verstandig om mijn vrouwtje Lucia thuis te laten (zou ze mij eigenlijk nog wel missen?).

Hij heeft zeker drie dagen nodig gehad om zijn pootjes weer te kunnen gebruiken, al gaat hij dat natuurlijk glashard ontkennen. Ik heb van mensen die het kunnen weten begrepen dat je het niet moet geloven als de baas zegt dat een wandeling een makkie gaat worden.

Aan de andere kant: alleen is maar alleen, en dat geldt ook voor een wandeling. 

En dus is het vrouwtje toch maar weer meegegaan afgelopen maandag.
Het hoogteverschil tijdens de wandeling was maar 107 meter en dat is natuurlijk niets.

Een hele mooie mooie wandeling als je de foto's ziet. Lees maar mee:

Jussi toch! Foei!

"Ja Jussi, wrijf het er nog maar even in. Ik had heus wel een beetje spierpijn hoor. Maar ik ben direct de volgende dag weer boodschappen gaan doen. Een beetje meer respect voor de ouderdom, graag.

Gualalest

elcampello49
Het weekend was al geweldig, en maandag begon de dag weer stralend. Misschien al te warm voor een wandeling. Maar op grotere hoogte is het natuurlijk wat koeler. En die grotere hoogte heb je hier in de omgeving. De hoogste top van de regio is de Aitana, 1558 meter, waar twee weken geleden nog sneeuw op lag.
Je zou het zo op het eerste gezicht niet zeggen, maar Spanje is een land met een verrassend aantal bergen. Niet ver van Benidorm ligt het stuwmeer van Guadalest. Het gelijknamige dorpje ligt op een hoge rots en was ten tijde van de Moorse overheersing een vrijwel onneembare vesting. Het is een toeristische trekpleister en vanaf het einde van de ochtend is het een komen en gaan van toerbussen. We bekijken zo'n pleister liever van een afstand. Er blijkt een mooie wandelroute te zijn die om het stuwmeer heen loopt. Geknipt voor onze missie van vandaag: èn het stuwmeer van dichtbij zien, èn uitzicht op Guadalest.

Na Benidorm een prachtige rit het bergland in. Vierhonderd meter omhoog. Je voelt het aan je oren. Waar de toerbussen afslaan rijden wij nog even door. Naar Beniardá. Het contrast met Benidorm kan niet groter zijn. 

elcampello48Van een drukke stad van bijna 70.000 inwoners naar een ingeslapen dorpje van een paarhonderd inwoners in een ruig berglandschap, wat zo hier en daar roze en paars oplicht van de amandelbloesem, die hier in januari en februari bloeit. 

Na koffie en een tostado op een klein pleintje zetten we de pas er in. Tien kilometer, grotendeels over een prima B-weggetje, waarbij we in totaal twee auto's en een paar andere wandelaars tegenkomen. Geluiden onderweg? Een paar vogels en 'eeuwig zingen de bossen'.

Na een uur of twee kom je bij de stuwdam. Over de rand naar beneden kijken is minder geschikt als je last van hoogtevrees hebt. Dan over een voetpad langs de andere kant van het meer terug. Het weer is dan al aan het omslaan. Het heldere koude weer van Noord-Europa begint hier in Spanje voor bewolking en wat neerslag elcampello51
te zorgen, maar meer dan een extra T-shirt hoeven we nog niet aan te trekken. Wat een comfort om dan aan het eind van de wandeling weer in de auto te kunnen stappen.

Op de terugweg nemen we voor het eerst brandstof in. Het karretje blijkt met gemak één op twintig te lopen, en dat bij een prijs van 1,25 per liter. Oók heel comfortabel.
Thuis eerst een dutje, dan een pizza de oven in (inmiddels is duidelijk hoe het werkt), lekker wijntje er bij, en weer is er een zéér geslaagde dag bijgeschreven op de lopende vakantierekening."

  

 

Wandelstokkie nodig?

Mooi hè, daar in die bergen. 
Toch kom ik nog even terug op 'ik ben direct weer boodschappen gaan doen'. Ha, ha, ha, dat had ik wel eens willen zien. Ze zeggen wel eens 'het loopt voor geen meter'.  Dat zou er goed bij gepast hebben, denk ik. Wandelstokkie nodig, baas? Goed, ik heb het begrepen. Respect. En geen flauwe grappen meer.

Morgen waarschijnlijk weer een rustdag. Benieuwd hoe het vrouwtje er dan aan toe is.


1 maart

Het grote aftellen is begonnen!

Teentjes tellen

elcampello58De maand maart is begonnen. Dat is voor mij erg belangrijk, want dit is de maand waarin de baas en het vrouwtje terug gaan komen uit het verre Spanje.
Nog belangrijker: ik kan ook gaan aftellen. Zoals je op de foto ziet (of als je niet weet wat dit zijn): mijn voorpootjes. Daar zitten per pootje vier tenen aan die je goed kunt zien. Mijn 'duimen' zijn er ook nog. Maar daar loop ik niet op, en dus zie je ze ook niet. Wat dat nu met aftellen te maken heeft? Alles.
Het is nu 1 maart. Ze komen terug op 9 maart. Verschil: 8 (dagen). Twee pootjes van vier tenen. Samen: 8 (pootjes). En misschien wist je dat niet, maar alle honden kunnen daarom dus tot 8 tellen.
En mijn achterpootjes dan? Ja, we gaan het niet te ingewikkeld maken, hè? Ik moet nog iets bedenken om per dag een nageltje te lakken. Misschien kan Gerda (mijn oppasvrouwtje) daar bij helpen. En als al mijn nageltjes rood zijn? Jaaaa, dan komen ze.

Er zijn al plannen gemaakt om dat te vieren met een bezoek aan het restaurant van tante Anja. Daar ben ik al een keertje geweest, en daar vallen bijzonder
smakelijke dingen van de tafelrand. Daar moet ik met mijn neef en nicht nog goede afspraken over maken hoe we dat eerlijk gaan verdelen. Wel een verademing hoor, dat we daar zo maar naar binnen mogen. Kan dus niet in Spanje, maar dat weten jullie nu wel.

Over Spanje gesproken: ik heb weer een nieuws-update voor jullie:

Schaatsen? Kou? Brrrr...

"Het is hier momenteel slecht weer. Dat wil zeggen: geen strakblauwe hemel. Maar 's nachts is het verschil met de temperatuur in Nederland nu maar liefst 25 graden. Dus waar klagen we over. Het wordt wel tijd dat de dooi invalt in Nederland, want dan gaat het in Zuid-Europa weer de goede kant op. Zwieren op de schaats zouden we toch al niet meer gaan doen. Missen zullen we het ijs dus niet.

Murcia met ererondje buitenwijk

De Tripadvisor vond dat we Murcia toch zeker niet mochten overslaan. En daarom zijn we in ons huurkarretje gestapt om de 100 km naar deze oude stad te overbruggen. Murcia is door de Moren gesticht in de 8e eeuw. De snelste manier om het mooiste van Murcia te ontdekken is de auto te stallen in een parkeergarage bij het drukke Plaza Circular. Over dat plein rijdt sinds een jaar of tien ook een nagelnieuwe tramlijn.
Stap 1 als voorbereiding voor de trip is natuurlijk: voer de straat in die is opgegeven als adres van de parkeergarage in je TomTom. Maar daar bleken er meer van te zijn, en dan kom je heel ergens anders, in een buitenwijk. Dan maar de Plaza Circular ingevoerd. Tikkie terug, Jaap. Ach, wat geeft het. Zie je nog eens wat van de buitenwijken. In Spanje zijn ze ook gek op rotondes, net zoals b.v. in Frankrijk. Maar net zoals in Parijs rond de Arc de Triomphe moet al lang geleden iemand aan grootheidswaanzin hebben geleden om zo'n enorm circelvormig plein te ontwerpen - de Plaza Circular - , waar nu met gemak vijf rijstroken èn een trambaan èn nog een groot bloemperk op passen. 

Regelrecht naar de kathedraal

Nadat de auto dan ondergronds is opgeborgen loop je in één rechte lijn naar de kathedraal, het pronkstuk van de stad via een prachtige laan met twee rijen platanen.

elcampello53elcampello52
Eigenlijk komt het enorme bouwwerk niet tot z'n recht in de omgeving. Gewoon te groot voor de foto, dus daarom maar op z'n kant. Als de Chinezen - die binnenkort in ShenZen een gebouw van bijna negenhonderd meter hoog gaan neerzetten - hier de baas zouden zijn in Murcia, dan zouden ze niet aarzelen om alles in een straal van honderd meter om de kathedraal met de grond gelijk te maken. Dan zou je pas goed - in de juiste verhoudingen - kunnen zien hoe mooi dit is. 

Pas als de mis van 17.30 begint mag je er gratis in. Buiten die tijd moet je betalen, en dat doen we uit principe niet. Alleen voor de Sagrada Familia in Barcelona kun je een uitzondering maken. Maar alleen omdat die kathedraal nog niet af is.

Even verder struinen

elcampello55
De tijd tot de mis brengen we door met dwalen door de nabije omgeving. We komen langs een prachtig stadhuis, omlijst met fonteinen en grote bloemperken met boeiende rode cyclamen. Nog een stukje verderop vinden we een parkje met een aantal giganten van bomen. Een foto ervan zegt niet zoveel. Je moet het zien om het te geloven. Via, via slenteren we terug naar de kathedraal. Maar van binnen valt het een beetje tegen. Ongetwijfeld omdat we geen verstand van bouwstijlen hebben. Op de terugweg naar de parkeergarage blijven we nog even staan bij een optreden van wat goochelaars.
Drie dagen lang zullen ze in de stad allerlei voorstellingen gaan houden.

elcampello54elcampello57
Natuurlijk heeft een stad als Murcia een eigen brouwerij.

Dat zie je aan dit trotse glas. Echt, er staat Murcia op als je de foto een beetje uitvergroot.

 

 

 

Een echte file!

De duisternis valt in als we de stad weer uitrijden. En dan komen we tóch nog even in een file terecht. Op de rondweg van Alicante passeren we aan het eind van de file drie auto's die elkaars bumper hebben uitgeprobeerd en daar alledrie een stuk korter van zijn geworden. Al het glas ligt nog op de weg. In Nederland zou alles zijn stopgezet en had het oponthoud nog veel langer geduurd."

Toch jammer van die bomen

Dankzij de mooie foto's kan ik er mee leven dat ik er niet zelf bij was. Wel jammer van die hele grote bomen in dat parkje. Daar zou ik wel even wat meer tijd voor hebben genomen. Hoeveel hondjes zouden daar in al die jaren een bewijs van hun bezoek hebben achtergelaten? Ach, wat een ontdekkingstocht zou dat zijn geweest! Met als kroon op het werk dan ook zelf nog een klein bewijsje achter te laten.

Morgen komt er een bijzonder verslag van een voorstelling waar de baas en het vrouwtje heel blij van zijn geworden. Hou je mailbox dus goed in de gaten.


3 maart

MAMMA MIA!

Teen één

elcampello59
Houden jullie het nog wel vol? Het is wel een hele rit die jullie uit moeten zitten, zeg. Ik ben de tel allang kwijtgeraakt van al die verhalen van mij en de baas in Spanje. Maar die laatste acht dagen van mijn logeerpartij, dat is nu echt heel makkelijk bij te houden. Ik krijg dat gewoon gedaan hoor, mijn nagels gelakt om het niet te vergeten. Kijk maar: de kop is er af. Eén nagel is voorlopig opvallend rood. Nog zeven te gaan.

Misschien nog even een tondeuse nodig of een handig schaartje om mijn voeten nog wat beter zichtbaar te maken, zoals mijn kapper - Marian - dat altijd doet wanneer het tijd is voor 'een nieuw pak'.

Zoals ik gisteren al aankondigde: vandaag uit Spanje geen halsbrekende toeren op enge rotsen of kathedralen met bierglazen ernaast. Het wordt wel cultureel, maar héél anders dan anders.

MAMMA MIA!

"In het kleine stadje hier staat een heuse mini-schouwburg, waar bijna elke dag wel iets wordt tentoongesteld of opgevoerd. We maakten er al een flamenco-avond mee, zagen een optreden van een rondreizend Lanterna Magica-team uit Praag, en gisteren was er een amateurgezelschap uit Alicante dat een uitvoering gaf van de musical Mamma Mia. En dat laatste was zelfs helemaal gratis. Maar MAMMA MIA! Wát voor een uitvoering!

Feitjes

Eerst wat feitjes: het begon allemaal met ABBA, en hun muziek is inmiddels legendarisch. De musical werd alleen al in Nederland meer dan 800 keer uitgevoerd, met in totaal meer dan een miljoen bezoekers. De film uit 2008 met Meryl Streep en andere grootheden kostte 52 miljoen, en bracht in het eerste weekend al 27 miljoen op. Medio dit jaar komt er een tweede film uit. Men kan er kennelijk geen genoeg van krijgen.

Puur plezier

elcampello61
elcampello62Het bijzondere van de uitvoering hier in Spanje? Dat waren de 'artiesten': bijna allemaal jonge volwassenen met een verstandelijke beperking. En dan krijg je iets unieks te zien. Puur onversneden plezier. Dan stoort niemand zich aan een choreografie waarin iedereen hetzelfde wil doen, maar ieder voor zich daar een eigen invulling aan geeft. Integendeel, iedereen in de zaal ligt in een deuk, maar het ritmisch applaus - ook door de aanstekelijke muziek - is niet van de lucht en spoort de artiesten verder aan tot nóg meer enthousiasme. Als je het verhaal kent en dan ziet hoe de vrolijke en afwisselend serieuze episodes worden uitgebeeld door pure mensen, die alleen maar 100% zichzelf kunnen zijn, dan hou je het zelf alleen met grote moeite droog.
Een vol toneel, een volle zaal, waaronder veel kinderen, iedereen door het dolle heen bij het afsluitend applaus. Petje af voor degenen die dit hebben bedacht, gearrangeerd en met ongetwijfeld eindeloos geduld hebben ingestudeerd.

Dit moet toch in Nederland ook mogelijk zijn? Dat zou goed besteed gemeenschapsgeld zijn."

elcampello63
Rasgenoten in Spanje!

Ja, dat moet een vrolijke boel zijn geweest.

Maar weet je wat er ook nog meekwam in de mail deze keer? Een foto van rasgenoten. Ergens op de boulevard daar kwam het vrouwtje twee witte toypoedels tegen. Is dat even leuk. Ze kwamen uit Duitsland, vertelde hun baasje. Die had dus niet vergeten hun paspoorten mee te nemen, dat is wel duidelijk natuurlijk.

Ok, ik ga weer even aan de slag met mijn volgende teentje. 

 

 

 


4 maart

Laatste logeerweekend

Teen twee

elcampello65Het is alweer het laatste weekend dat ik aan het logeren ben. Volgend weekend mag ik weer in mijn eigen territorium gaan controleren of alle andere hondjes ook nog meedoen aan het dagelijkse spelletje spoorzoeken. Ik heb nu twee rode nageltjes, dus nog zes nachtjes slapen bij mijn neef en nicht.

Uit Spanje heb ik alleen een paar fotootjes gekregen. 

elcampello14
Weten jullie nog dat de baas en het vrouwtje naar een flamenco-voorstelling zijn geweest? Ik hoorde van een trouwe lezer van deze blog, die lang in Spanje heeft gewoond, dat het een heel bijzonder optreden was. Vooral omdat er alleen door een man werd gedanst. De foto is niet scherp, maar door het zwakke licht en de snelheid van de bewegingen kan dat bijna niet anders.

elcampello66
De andere foto is van het oude fort in Alicante. Een typisch torentje, dat je bijna alleen in Spanje en Portugal vindt.

Morgen komt er een verhaaltje over een prachtige tocht door de bergen, dus blijf op je email letten

 

 

 


 5 maart

Poes 2 haalt uit

Dat was tegen de afspraken

elcampello69Misschien herinneren jullie je nog wel dat ik met mijn neef en nicht de uitkijktoren heb veroverd. Daarbij is met de poezen overeengekomen dat wij worden gedoogd en dat wij aardig tegen elkaar zouden zijn. Met poes 1 is dat goed uitgepakt, zoals jullie op een foto hebben kunnen zien. Poes 2 - luisterend naar de deftige naam Ashley -, dat is en blijft toch nog een dingetje. Ik heb mijn best gedaan om vriendelijk te zijn, maar helaas, Ashley heeft zich niet aan het niet-uithaalsverdrag gehouden. Ik kon er gelukkig zonder bloedvergieten van af komen, maar het wederzijdse begrip en de constructieve samenwerking blijft voorlopig op een waakvlammetje staan. Het gaat er natuurlijk van komen dat mijn neef en nicht een keertje bij mij komen logeren. Maar of het een goed idee is dat de poezen dan ook meekomen? Daar moeten we het nog maar eens over hebben.

Dit gezegd hebbende, hoe gaat het in Spanje?

Plan B 

"Het weer is hier al een paar dagen van slag. Voor het maken van een wandeling is dat niet zo belangrijk, want volle zon betekent al snel dat je het te warm krijgt. Zolang het maar niet gaat regenen. Een paar spetters is nog geen probleem. Maar toen we gisteren aankwamen bij het startpunt van onze geplande wandeling in Sella, een klein dorpje ten zuidwesten van Benidorm, bleef het helaas niet bij een paar spetters.

Alcoy

elcampello70
We besloten de wandeling maar over te slaan en binnendoor naar Alcoy te rijden.
De rit naar Alcoy is indrukwekkend en gaat omhoog tot meer dan 1000 meter boven de zeespiegel. Merktekens op het wegdek doen denken aan een wielrennersparcours. Wie weet is dit een traject geweest van de Vuelta, de Spaanse Tour. Alcoy is nu een flinke stad met veel textielindustrie, maar na de slag bij Alcoy in 1276, waarbij de Moren werden verdreven, bleef het vele eeuwen een slaperig dorpje. Eéns per jaar, eind april, wordt die overwinning van de Christenen over de Moren groots gevierd. Daar gaan wij niet voor terugkomen, maar het schijnt beslist de moeite waard te zijn.

Waar je ook rijdt, op de kwaliteit van het Spaanse wegennet valt niets af te dingen. De hoofdwegen rond Alcoy zijn zondermeer indrukwekkend, met hypermoderne en vooral ruim opgezette tunnels. Alcoy zelf is groot en uitgestrekt, op en tussen steile heuvels gebouwd, maar sfeer hebben we er niet aangetroffen. Dus zijn we maar doorgereden naar onze thuisbasis. Ook weer binnendoor via wegnummer CV-800 en het plaatsje Xixona (hoe spreek je dat uit?). Een prachtige weg - weer in uitstekende staat - omhoog tot in de wolken zelfs. In de mist en een snel dalende temperatuur. Daarna, bij de afdaling, was het alsof je in een vliegtuig zat. Geweldige vergezichten tot aan de kust. Wat een tocht. 

Tegen vier uur waren we weer op zeeniveau en ook wel wat hongerig. Een mooie gelegenheid om de tong te strelen bij...Hong Kong, waar we nog even op een tafeltje moesten wachten. Zó populair is dit zaakje."

Tripartite-overleg

Wat ik hier aan toe te voegen heb? Nou, ik houd ook niet zo van spetters. Ik ga natuurlijk elke dag naar buiten om wat noodzakelijke dingen te doen en verse sporen te zoeken van andere deelnemers aan het spelletje 'I was here'. Weer of geen weer. Maar als het te slecht is ren ik na de noodzakelijke dingen linea recta terug naar huis.

elcampello68Zo'n autotocht? Mmmm. Ik krijg nauwelijks de gelegenheid om aan bomen te snuffelen die ik helemaal niet ken. Ze kunnen natuurlijk niet bij elke boom stoppen. Dat snap ik ook nog wel. Maar die vergezichten waar de baas het over heeft. Het zal wel. Niet echt mijn ding. En Hong Kong? Meer dan een doggybag had er vermoedelijk niet in gezeten. Nee, ik heb het er al over gehad met neef en nicht, bij tante Anja gaan we 'm goed raken over een dag of wat. Zeker weten. Op de foto zie je dat. Het was ons dagelijkse tripartite-overleg (wij met z'n drieën in gesprek, voor de duidelijkheid).

 

 


6 maart

Verhelderend inzicht

Een voorstel om krasse maatregelen te nemen

Eén van mijn trouwste blogvolgers kan slecht tegen onrecht en kwam met het volgende voorstel: een uitkijktorenverbod voor poes 2. Om Ashley een toontje lager te laten zingen. Daar zit wel wat in. Dat gaan we bespreken in de bende-van-drie bij het dagelijkse tripartite-overleg. We gaan het niet aan de grote klok hangen wat we uiteindelijk besluiten, want je moet tegenwoordig heel goed uitkijken wat je doet als vereniging.

Voor je het weet wordt je vereniging verboden door die nieuwe tante Kaag van de regering. Je denkt natuurlijk direct aan de Bandidos, die motorclub. Maar ze heeft duidelijk gezegd dat het niet alleen voor motorbandieten geldt. Ook als je een breiclubje hebt opgericht en je perst een winkel af die breiwol verkoopt, dan ben je gelijk de pineut. En wij als poedelbandietjes moeten dus ook onder de radar blijven. 

En wat die blogvolger ook nog heeft gezegd: als poes 2 niet inbindt, dan werken jullie met z'n drieën die kat toch naar buiten? Dat is echt een krasse maatregel. En wij met z'n drieën kunnen dat niet op eigen houtje besluiten. Helaas. Wij moeten rekening houden met een hogere macht hier in huis.

En nu we het over hogere machten hebben, vandaag een verhelderend inzicht uit Spanje.
Dat hadden we nog te goed. Dat was min of meer beloofd een paar weken geleden.

Geen weer om over naar huis te schrijven

"Het weer blijft kwakkelen. In de ochtend is het doorgaans nog tip-top. Heerlijk ontbijten in de zon. Maar tegen de middag krijgt de bewolking de overhand, en zowel gisteren en vandaag viel er een verdwaalde spat regen. Gisteren hebben we daarom een wandeling in moeten korten, en vandaag bij ons afscheid van Benidorm kon je niet meer spreken van lekker flaneren langs de boulevard. Dus dan maar een ander onderwerp.

Waarom?

Wij behoren als mensen allemaal, waar ook ter wereld, tot de soort Homo Sapiens. Heel lang geleden waren er ook nog Neanderthalers en wat andere variëteiten, maar alleen de Sapiens bleven over. In die tijd - toen we jaagden en verzamelden - leefden we in groepen, niet groter dan 150 mensen.
Buiten zo'n groep had je met niemand iets te maken. Tegenwoordig houden miljoenen mensen zich aan dezelfde regels en hebben dezelfde overtuigingen.

Hoe komt dit?

Dit kunnen alleen mensen

elcampello71Omdat wij als menselijke soort iets kunnen wat de rest van de levende wezens op deze planeet niet of nauwelijks kan: 

dingen bedenken die in werkelijkheid niet bestaan, of waarvan het bestaan niet bewezen kan worden. En anderen ervan overtuigen dat dit wèl bestaat en dat het echt waar is.

En met die eigenschap bleek het uiteindelijk mogelijk om het doen en laten van hele grote groepen mensen te kunnen controleren en te manipuleren. Of anders gezegd: macht over anderen uit te kunnen oefenen.

Als je met deze gedachte eens opnieuw naar de geschiedenis van de mens op deze planeet kijkt, dan gaan bepaalde zaken die je altijd als heel normaal hebt beschouwd er misschien anders uit zien. Maar dat moet je dan wel willen zien natuurlijk. Als je alles bij het oude wilt laten, lees dan niet het boek 'Homo Sapiens'.

Morgen nog een stukje over hoe de Chinezen allang wereldbeheersers hadden kunnen zijn."

Ik hou het simpel 

Dit gaat mij als poedel al lang boven de pet. Ik hou het simpel: ik ben een knuffelaar die heel blij is met de mensen om mij heen. Elke dag m'n natje en m'n droogje, een paar wandelingetjes, lekker snuffelen aan bomen en andere hondjes. En vriendjes blijven met mijn neef en nicht, en als het kan ook met de poezen. En volgende week weer lekker in mijn eigen huis en mijn eigen mandje.


De laatste dag....

Niks krasse maatregelen 

Teruggefloten

Hier is Jussi, maar met hangende pootjes.

Het was natuurlijk een gewaagde opmerking gisteren: poes 2 naar buiten werken. Onze bende-van-drie is duidelijk ingeprent dat wij daar inderdaad niet over gaan. Effe dimmen. Het is klip en klaar: géén revolutionair gestook meer over poes 2, of ik kan vannacht in de garage slapen.
Dat lijkt me verre van ideaal, en dus hierbij leg ik mij neer bij de uitspraak van hogerhand.

Ashley, ik geef het toe, je hebt gewonnen. Doe wat je doen moet op de uitkijktoren.

Nu het laatste verhaaltje uit Spanje:

Cerveceria Paquino

elcampello72"Vandaag gelukkig weer een dag met veel zon. Dus genieten op het balkon, uit de wind. Een laatste gelegenheid om met goede vrienden, die hier nog tot begin mei blijven, een bezoek te brengen aan een echt Spaans familierestaurant, Cerveceria Paquito. We waren hier al eerder op een avond, maar de echte traditie is warm eten tussen 13.00 - 16.00 uur. Gewoon het dagmenu, dus wat de pot schaft. En dan heb je nog keus tussen vlees of vis. En een toetje, zoals flan, pan calatrava of crema catalana, allemaal even Spaans. Een goede fles wijn er ook nog bij. Nog geen tientje per persoon. Zo kun je nog eens uit eten gaan.

 

Who ruled the waves?

In de verhalen over het Iberisch schiereiland speelt de zeevaart een grote rol. Kan bijna niet anders als je landsgrenzen grotendeels uit strand of rotsen bestaan die in zee verdwijnen. De zeevaart in de laatste zeshonderd jaar is van doorslaggevend belang geweest voor de machtsverhoudingen in de wereld zoals die er nu uitziet. En dan denk je natuurlijk gelijk aan de Spaanse, Nederlandse, Engelse en Franse vloten. Toch had die geschiedenis heel anders kunnen verlopen. Wel eens van Zheng Hé gehoord?

China

Van 1400 - 1433 bevoer deze Chinese generaal met een grote vloot de gehele Indische Oceaan, bijna tot Kaap de Goede Hoop aan toe. Vergeleken met zijn vlaggeschip (een tienmaster) was het scheepje van Columbus een onbetekenend zeilbootje. Zheng Hé ging evenwel niet op pad om de wereld te veroveren, en toen er een nieuwe keizer aantrad was het helemaal afgelopen met de zeereizen. De vloot raakte in verval na de dood van Zheng in 1435. China raakte voor lange tijd in zichzelf gekeerd. Je zou kunnen zeggen dat men tot aan het eind van de Middeleeuwen dacht dat alles al uitgevonden was en dat het alleen maar bergafwaarts kon gaan met de mensheid. En dat daardoor ook in China niemand op het idee kwam dat je met die vloot de hele wereld had kunnen veroveren.

Maar het liep heel anders

Het is dus allemaal heel anders gelopen. Het hoe, en vooral het waarom kun je allemaal lezen in het boek wat gisteren werd genoemd."

Dit was het dan

jussi terrasZo, beste blogvrienden, dit was het dan.
Ik wist echt niet waar ik aan begon toen ik de kans kreeg om jullie wekenlang bijna elke dag een verhaaltje te mogen vertellen. En dat het dus direct helemaal, maar dan ook echt helemaal anders ging dan ik dacht. Ik moest gaan logeren. Dankzij die ontzettend aardige pleegouders en mijn geweldig leuke neef en nicht heb ik dolle pret gehad tijdens mijn logeerpartij. Tja, die gesneuvelde vaas, bijna in de garage beland. Het hoort er ook bij. Ben ik niet trots op.
Maar waar ik wel apetrots op ben, dat zijn jullie, lezers. Dat jullie het kennelijk leuk vinden om nu eens naar een hond te luisteren, in plaats dat een hond altijd naar de baas moet luisteren.

Je hoort nog wel van mij.

Purple Line

up

Verzend via FacebookVerzend via Twitter